۱۳ - ۱۵ فوریه
جنگ لحظهٔ تباهی انسان مدرن است
روزهای ۱۳ تا ۱۵ فوریه بود که ۱۲۴۹ بمب افکن نیروی هوایی انگلستان و ایالات متحده حدود ۳۹۰۰ تن بمب‌های قوی و آتش زا را بر شهر مسکونی درسدن که هدفی غیر نظامی بود فرو ریختند و ده‌ها هزار نفر از شهروندان معمولی را به قتل رسانده و در آتش سوزاندند.
بمباران شهر درسدن که در پی شکست‌های پیاپی ارتش آلمان و تنها ۵۶ روز پیش از خودکشی هیتلر و پایان جنگ جهانی دوم صورت گرفت، یکی از بحث برانگیز‌ترین عملیات‌های نظامی متفقین است تا جایی که آن را هولوکاست با بمب نام گذاشته‌اند و برخی عاملان آن از جمله وینستون چرچیل به جنایت جنگی متهم شده‌اند.
در جریان این حمله هوایی حدود ۳۹ کیلومتر مربع از مرکز شهر درسدن نابود شد و بسیاری از مردم در آتش سوختند. این منطقه‌ای تاریخی و فرهنگی و فاقد اهداف نظامی مهم بود و از سوی دیگر زیرساختهای مخابراتی، پل‌ها و مناطق وسیع صنعتی خارج از شهر هیچ یک به طور کامل هدف قرار نگرفتند.
در مورد تعداد دقیق کشته شدگان آمارهای مختلف و متفاوتی ارائه شده است و گرایش‌های مختلف سیاسی با توجه به منافع خود تلاش در کمرنگ یا پر رنگ کردن این جنایت کرده‌اند. در منابع مختلف تعداد قربانیان از ۱۸ هزار تا ۶۰۰ هزار نفر عنوان شده است. کورت وانگات، نویسنده بزرگ امریکایی که از شاهدین این کشتار بوده است، رمان تکان دهندهٔ سلاخ خانه شماره ۵ را بر اساس این فاجعه جنگی می‌نویسد، او معتقد بود در جریان این عملیان ۱۳۴ هزار نفر کشته شده‌اند.
کشتار غیر نظامیان و حمله به مناطق مسکونی آلمان به هیچ وجه نمی‌تواند فاشیسم سیاه هیتلری را در جایگاه قربانی قرار دهد، نازی‌های نژادپرست همواره در تاریخ به عنوان یکی از کثیف‌ترین گرایشات سیاسی باقی خواهند ماند، این فاجعه اما دستهای خونین تمام قدرت‌های بزرگ را رو می‌کند.
هفتاد سال بعد از فاجعه کشتار مردم، جنبش نژادپرست و فاشیستی پگیدا از همین شهر درسدن عروج می‌کند، نتیجه عبور قدرت‌های بزرگ از مرزهای انسانیت. جنگ‌های مدرن امروز با انواع مختلف اختراعات کشنده و سلاح‌های مدرن، لحظهٔ سقوط انسان مدرن و تباهی آن است. آری، جنگ همیشه بد است.
جنگ لحظهٔ تباهی انسان مدرن است
روزهای ۱۳ تا ۱۵ فوریه بود که ۱۲۴۹ بمب افکن نیروی هوایی انگلستان و ایالات متحده حدود ۳۹۰۰ تن بمب‌های قوی و آتش زا را بر شهر مسکونی درسدن که هدفی غیر نظامی بود فرو ریختند و ده‌ها هزار نفر از شهروندان معمولی را به قتل رسانده و در آتش سوزاندند.
بمباران شهر درسدن که در پی شکست‌های پیاپی ارتش آلمان و تنها ۵۶ روز پیش از خودکشی هیتلر و پایان جنگ جهانی دوم صورت گرفت، یکی از بحث برانگیز‌ترین عملیات‌های نظامی متفقین است تا جایی که آن را هولوکاست با بمب نام گذاشته‌اند و برخی عاملان آن از جمله وینستون چرچیل به جنایت جنگی متهم شده‌اند.
در جریان این حمله هوایی حدود ۳۹ کیلومتر مربع از مرکز شهر درسدن نابود شد و بسیاری از مردم در آتش سوختند. این منطقه‌ای تاریخی و فرهنگی و فاقد اهداف نظامی مهم بود و از سوی دیگر زیرساختهای مخابراتی، پل‌ها و مناطق وسیع صنعتی خارج از شهر هیچ یک به طور کامل هدف قرار نگرفتند.
در مورد تعداد دقیق کشته شدگان آمارهای مختلف و متفاوتی ارائه شده است و گرایش‌های مختلف سیاسی با توجه به منافع خود تلاش در کمرنگ یا پر رنگ کردن این جنایت کرده‌اند. در منابع مختلف تعداد قربانیان از ۱۸ هزار تا ۶۰۰ هزار نفر عنوان شده است. کورت وانگات، نویسنده بزرگ امریکایی که از شاهدین این کشتار بوده است، رمان تکان دهندهٔ سلاخ خانه شماره ۵ را بر اساس این فاجعه جنگی می‌نویسد، او معتقد بود در جریان این عملیان ۱۳۴ هزار نفر کشته شده‌اند.
کشتار غیر نظامیان و حمله به مناطق مسکونی آلمان به هیچ وجه نمی‌تواند فاشیسم سیاه هیتلری را در جایگاه قربانی قرار دهد، نازی‌های نژادپرست همواره در تاریخ به عنوان یکی از کثیف‌ترین گرایشات سیاسی باقی خواهند ماند، این فاجعه اما دستهای خونین تمام قدرت‌های بزرگ را رو می‌کند.
هفتاد سال بعد از فاجعه کشتار مردم، جنبش نژادپرست و فاشیستی پگیدا از همین شهر درسدن عروج می‌کند، نتیجه عبور قدرت‌های بزرگ از مرزهای انسانیت. جنگ‌های مدرن امروز با انواع مختلف اختراعات کشنده و سلاح‌های مدرن، لحظهٔ سقوط انسان مدرن و تباهی آن است. آری، جنگ همیشه بد است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر