صفحات

۱۳۹۴ شهریور ۱۲, پنجشنبه

سالگرد خودسوزی غلامحسین انواری، پناهنده سیاسی

۱ فوریه

یازده سال پیش بود که غلامحسین انوری، ایرانی ۵۰ ساله‌ای که پرونده پناهندگیش دو بار از سوی کمیساریای عالی سازمان دوَل متحد در مالزی رد شده بود، در ۳۰ ژانویه خود را در مقابل دفتر یو ان در کوالالامپور و در برابر چشم مردم و رسانه‌ها به آتش کشید و درگذشت.

در این تاریخ هیچ اتفاق خاصی نیافتاده است، تنها مردی که از مرز سیستان و بلوچستان از کشور گریخته بود، نتوانست ثابت کند که جانش در خطر است. او ابتدا یادداشتی برای رسانه‌ها فرستاد و درخواست کرد که عکاس و خبرنگار به محل بفرستند، سپس خود را با تاکسی به محل رساند و پس از آنکه بطری حاوی بنزین را روی خود خالی کرد، با فندک خود را به آتش کشید.

هیچ اتفاق خاصی نیافتاده بود، تنها یکی از غیرقانونی‌ها از فهرست خط خورد و یکی از پرونده‌های یو ان بسته شد. شاید بهتر بود مانند دوستانش خود را به تخته پاره‌ای می‌سپرد تا در آب‌های استرالیا غرق می‌شد، شاید بهتر بود در زندان می‌پوسید و یا در کمپ‌های بستهٔ استرالیا خودکشی می‌کرد تا هیچ عکاسی این درد را ثبت نکند.

هیچ تغییری در نظم نوین جهانی بوجود نیامده است. تنها مردی خود را به آتش کشید و این تصویرش بار‌ها و بار‌ها از سوی رسانه‌ها و سایت‌های مختلف به حای تصویر محمد بوعزیزی که با به آتش کشیدن خودش جرقهٔ انقلاب تونس را زد منتشر شد. خودسوزی بو عزیزی خاورمیانه را ملتهب کرد، تصویر انوری اما به جای او هیچ چیز را تکان نداد.

غیرقانونی‌ها حق آتش گرفتن هم ندارند، حق ثبت شدن و در یاد ماندن ندارند، امروز هیچ اتفاق خاصی نیافتاده است، لطفاً به راهتان ادامه دهید.



هیچ نظری موجود نیست: