صفحات

۱۳۹۳ اردیبهشت ۸, دوشنبه

سالگرد دومین اشغال نظامی دومنیکن توسط امریکا

۴۹ سال پیش در چنین روزی به دلیل چیزی که رییس حمهور ایالات متحده آن را جلوگیری از تشکیل «کوبای دوم» نام گذاشته بود برای دومین بار جمهوری دومینیکن به اشغال نظامی امریکا درآمد. 

پیش از آن نیز این کشور یک سال قبل از انقلاب کبیر روسیه در ۱۹۱۶ و به بهانه بدهی مالی به اشغال نظامی امریکا در آمده بود اما در پی مقاومت مردم دومنیکن در ۱۹۲۴ طی معاهده‌ای میان دو کشور نیروهای امریکایی به تدریج از این کشور خارج شدند و حکومت دست نشانده خود را در این کشور برقرار کردند. 

ژنرال رافائل تروخیو به عنوان یک فرماندار نظامی دست نشاندهٔ آمریکا در سالهای ۱۹۳۰ تا ۱۹۶۱ در جمهوری دومینیکن مسئول کشتار بیش از ۵۰ هزار نفر در این کشور کوچک نزدیک به امریکاست. 

تروخیو دوقلوی باتیستا در کوباست. در تمام تحولات آمریکای لاتین به عنوان یکی‌ از جزایر ثبات ایالت متحده علیه انقلابیون چپ در کوبا و سایر کشور‌ها عمل کرده است. 

تنها در یک مورد که به «کشتار پارسلی» معروف است، ژنرال تروخیو هفت سال پس از به قدرت رسیدن در تاریخ ۲ اکتبر ۱۹۳۷ دستور خونین برای کشتار حدود ۲۰ هزار نفر از ساکنان هائیتی تبار این کشور صادر کرده بود. 

یه یاد داشته باش که تروخیو مدت ۳۱ سال حاکم وحشت در این جزیره کوچک بود تا تاریخ ۳۰ می‌۱۹۶۱ که توسط مخالفینش ترور شد. چهار سال بعد ارتش امریکا برای جلوگیری از تشکیل «کوبای دوم» جمهوری دومینیکن را بوسیله ۴۲ هزار کاماندو و ۳۷ رزمناو جنگی مجددا اشغال کرد. 

ایالات متحده امریکا در یک قرن گذشته صدها کشور جهان را مورد تجاوز نظامی قرار داده است. 

توصیف جنایات مخوف و حکومت وحشت تروخیو را در رمان  داستانیِ بزرگ «سور بز» یا همان«جشن بز» نوشته «ماریو بارگاس یوسا» و با ترجمه جاهد جهانشاهی بخوانید. جشن سور بز به عنوان یکی از مهم‌ترین رمانهای معاصر از سری ۱۰۰ کتابی است که پیش از مرگ باید بخوانید. کتاب را از اینجا دانلود کنید.


یکی از معدود تصاویر به جا مانده از کشتار پارسلی

ژنرال رافائل تروخیو فرماندار نظامی دومینیکن 

تروخیو هنگامی که در هفتاد سالگی قصد داشت به دیدار معشوقه اش برود پس از حمله افراد مسلح به اتوموبیلش کشته شد.








۱۳۹۳ فروردین ۱۶, شنبه

سالگرد تاسیس سازمان تعقیب و شکنجه کشور: ساواک

۵۷ سال پیش در چنین روزی برابر ۱۶ فروردین ۱۳۳۶، درحالی که تنها ۴ سال از کودتای امریکایی ۲۸ مرداد می‌گذشت، با حمایت‌های عملی و پشتیبانی آموزشی سازمان سیا، تشکیلات نفرت انگیز و مخوف ساواک در ایران تاسیس شد.

در سالهای سیاه سرکوب پس از کودتا، درحالی که یک روز از نخست وزیری منوچهر اقبال می‌گذشت، این سازمان ضدمردمی به منظور تعقیب و شکنجه فعالین چپ، اعضای حزب توده، اتحادیه‌های کارگری، فعالین دانشجویی و سایر مخالفین آغاز به کار کرده بود.

رئیس این سازمان که مستقیماً از سوی محمدرضا پهلوی انتخاب می‌شد، به عنوان معاون اول نخست وزیر کار می‌کرد اما به غیر از شاه از هیچ مرجع دیگری دستور نمی‌گرفت و پهلوی را در جریان همه فعالیت‌های خود قرار می‌داد.

ساواک در ظاهر از بدنه اصلی ارتش و پلیس جدا بود ولی بعد‌ها به اندازه‌ای وسعت پیدا کرد که کنترل این دو نهاد را در دست گرفت و بر سایر وزارتخانه‌ها و ادارات دولتی به گونه‌ای مسلط شد که حتی استخدام‌ها و انتصابات با موافقت این سازمان انجام می‌گرفت.

از جمله روش‌های نفرت برانگیز شکنجه که توسط ساواک انجام گرفته است می‌توان به کشیدن ناخن و دندان، وارد کردن آبجوش و شیشه در مقعد، بستن وزنه‌های سنگین به بیضه، تجاوز جنسی، شوک الکتریکی، شلاق زدن و کتک زدن اشاره کرد.

باوجود اینکه حجم کشتار و شکنجه در جمهوری اسلامی بسیار بیشتر از دوران پهلوی بوده است اما این به هیچ عنوان نمی‌تواند بهانه‌ای برای تطهیر جنایات مخوف شاه به شمار بیاید، همچنان با اطمینان می‌توان محمدرضا پهلوی را به عنوان بنیانگذار و پدر شکنجه نوین در ایران به شمار آورد، دستان آلوده‌ای که بار‌ها به خون مردم آغشته شده است هیچگاه پاک نخواهند شد.


*تصویر: دستگاه مورد استفاده برای کشیدن ناخنهای مخالفین در شکنجه گاههای رژیم ستمشاهی ایران.