۱۲ نوامبر ۱۹۸۶
تو بخواب رفیق من
۲۹ سال پیش در چنین روزی، برابر با ۱۲ نوامبر ۱۹۸۶، دکتر فیض احمد، بنیانگذار سازمان رهایی افغانستان به همراه شش نفر دیگر از کادرهای سازمان، در پی یک توطئه توسط مزدوران حزب اسلامی گلبدین حکمتیار ربوده و ترور شدند.
فیض احمد و یارانش در دو جبهه می‌جنگیدند، از یک سو برای رسیدن به آزادی در مقابل بنیادگرایان اسلامی ایستاده بودند و از سوی دیگر به دنبال کودتا و اشغال افغانستان توسط شوروی، ضمن رویزیونیست دانستن حکومت وقت افغانستان، به مقاومت مسلحانه پرداختند.
به دنبال کودتای هفت ثور و نهایتاً اشغال افغانستان توسط شوروی، به دلیل ایستادگی در مقابل وضعیت موجود، بسیاری از نیروهای وابسته به این جریان و سایر چریانات چپ که مخالف کودتا بودند از جمله سازمان رزمنده خلقهای افغانستان (سرخا) و سازمان پیکار برای نجات افغانستان به زندان افتاده و یا اعدام شدند. در دهه چهل شمسی پس از آنکه حزب دموکراتیک خلق افغانستان بر پایه تزهای رویزیونیستی خروشچف تشکلیل شد، این سازمان مارکسیست لنینیست مائوئیستی که به شعله جاوید معروف است در تقابل با آن و در رد پارلمانتاریزم خروشچفی شکل گرفت و در نتیجه اردوی چپ افعانستان با شکاف عظیمی مواجه شد، شکافی که در نهایت به خون نشست.
مدتی پیش همزمان با آغاز نام نویسی کاندیدا‌ها در انتخابات افعانستان، با کمک یکی از نهادهای کشور هلند با هدف بدبین کردن افکار عمومی افغانستان نسبت به جریان چپ، لیست چند هزارنفره‌ای از قربانیان دوره اشغال شوروی منتشر شد، حامد کرزای چند روز عزای عمومی اعلام کرد، مردم به خیابان‌ها آمدند، این تنها تبلیغات سیاسی بود، چرا که لیست قربانیان چیز تازه‌ای در افغانستان نیست، پیش‌تر بعد از روی کار آمدن حکومت ببرک کارمل لیست کامل تری منتشر شده بود. به راستی هفتم و هشتم ثور ماتم مردم افغانستان است، شعله‌های جاوید آنجا هستند، راه آنجاست.
یادش گرامی.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر