تاریخچه‌ی استفاده از انگشت وسط را اگر جستجو کنی به سال ۱۴۱۵ میلادی می‌‌رسی، وقتی سپاه فرانسه در طی جنگ سختی به نام "آگینکورت" از انگلستان شکست سختی خورد. بیش از صد سال جنگ مابین انگلستان و فرانسه بسیار فرسایشی شده بود.
قوی‌ترین بخش تاکتیکی ارتش انگلستان از کمان داران ولزی و انگلیسی تشکیل شده بود، کمان هایی که هنوز با انگشت وسط کشیده می‌‌شوند و حالا که پادشاهی فرانسه در خطر سقوط قرار گرفته بود باید چاره‌ای اندیشیده می‌‌شد: دستور آمد هر انگلیسی که مشاهده می‌‌کنند فورا انگشت وسط او را قطع کنند.
سپاه انگلستان بسیار ضعیف شد اما این نشان دادن انگشت بریده نشده‌ی وسط به معنای تهدید به جنگیدن و یا قتل استفاده می‌‌شد.
ترس‌های ویکتوریایی همه چیز را معطوف به کنش جنسی کرده‌اند. همان گونه که واژه‌ی "کوس" به معنای صدای بلند و فریاد با ترکیب‌های اضافه‌ی خُل و شعر تغییر کاربرد یافتند به حذف واو و تبدیل آن به کُس.
این کنش مردسالارنه و تسلط خواهانه است: فتح باغ! ژستی پیروزمندانه برای آنان که موفق به استمنای مغزی و تجاوز تخیلی شده اند. از این منظر زبانشناسی درزمانی و هرمونتیک قدیم کوچکترین اهمیتی ندارد، معنا استحاله می‌‌شود و به ما مربوط نیست حالا در بیلاخ ما ایرانی‌‌ها انگشت شصت نقشی در نگاه داشتن شمشیر داشته یا یکجور بدفهمی تاریخی است با اولین اروپایی که به یک ایرانی با شصت دستش گفت اوکی!
در هر دوی اینها تجاوز صورت می‌‌گیرد، تجاوز به معنی فرو کردن عضو جنسی در هویت مقابل.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر