رژیم پل پت یک جنون عمیق در قرن بیستم بود
امروز هفدهم دی‌ماه برابر با ۷ ژانویه ۱۹۷۹ نیروهای جمهوری سوسیالیستی ویتنام به کامبوج حمله کرده و به چهار سال شکنجه و نسل کشی که به کشته شدن بیش از دو میلیون کامبوجی انجامیده بود پایان دادند.
اندیشهٔ خمرهای سرخ که از حدود سال ۱۹۶۴ شکل گرفت، عبارت بود از ترکیب ناسیونالیسم کامبوجی و پان‌کامبوجیسم با سوسیالیسم، ترکیب مسموم و مرگ آوری که در آلمان نازی هم فاجعه آفرید و متاسفانه این‌روز‌ها بسیاری به اشتباه آن را نمونه‌ای از کمونیسم شرق آسیا می‌پندارند.
پل پوت رهبر جنایتکار خمرهای سرخ که در بحبوحه شکست ایالات متحده از چریک‌های کمونیست ویتنام به قدرت رسیده بود می‌دانست که حمله چریک های سربلند ویتنامی قریب الوقوع خواهد بود و با همین اندیشه در سال ۱۹۷۷ اقدام به حمله پیشگیرانه به ویتنام کرد. در طی دوسال بعد و درگیری‌های متعدد نیروهای ویتنامی اقدام به عقب نشینی تاکتیکی کردند و پس از آن با حمله‌ای همه جانبه ستون فقراط فاشیسم در شرق آسیا را در هم شکستند.
خمرهای سرخ که در جریان جنگ داخلی برای تصاحب کامبوج از سال ۱۹۷۱ به فعالیت پرداخته و رهبر خود را مانند اسطوره می دانستند، در سال ۱۹۷۴ موفق به تصاحب دو سوم خاک کامبوج شدند و در ۱۷ آوریل ۱۹۷۵ سرانجام موفق به تسخیر پایتخت کامبوج شده و چهار سال حکومت وحشت و جنایت خود را آغاز کردند. در جریان این حکومت، ضدانسانی‌ترین روش‌های شکنجه و نسل کشی تاریخ بشریت به نمایش گذاشته شد.
خمرهای سرخ با هدف گیری گروه‌های بودایی، مسلمان، متفکرین تحصیل کرده در غرب، تحصیل کرده‌های داخلی، روشنفکران، طبقه متوسط و کسانی که با کشورهای غربی و یا ویتنام رابطه داشتند، آن‌ها را به کمپ S-۲۱ می‌بردند و آنهایی که بر «سر موضع» بودند را بازپرسی همراه با شکنجه‌هایی مانند کشیدن ناخن با انبر، غرق مصنوعی (که هنوز تا امروز سازمان سیا از این روش برای شکنجه مخالفینش استفاده می کند)، کندن پوست بدن ودر نهایت اعدام می‌کردند. آن‌ها از رادیوی سراسری کامبوج ادعا می‌کردند که تنها برای دوباره سازی مزارع اشتراکی به تعداد یک میلیون و یا دو میلیون نیاز است و بقیه بیهوده زندگی می‌کنند، بوی کشتار به مشام همه می‌رسید.
رژیم پل پوت اکثر ساکنین شهر‌ها را به روستا‌ها فرستاد و روستاهای جدید تاسیس کرد و مردم این کشور را به کشاورزی اجباری مجبور کرد، نبود امکانات حداقلی، گرسنگی و عدم وجود امکانات بهداشتی در مزارع و روستا‌ها و آشنا نبودن مردم شهرنشین با سبک زندگی در روستا‌ها به مرگ دردناک بسیاری از مردم انجامید.
حکومت پل پوت یک جنون عمیق در قرن بیستم بود. صد‌ها هزار نفر از مردم کامبوج که تحت نام «ذخیره‌ها» طبقه بندی می‌شدند در مزارع مرگ با دست خودشان قبرهای دسته جمعیشان را می‌کندند و سپس سربازان پل پوت بعضاً آن‌ها را با اشیاء فلزی مانند پتک و چکش می‌زدند تا بمیرند و یا گاهی نیز همان طور زنده زنده بر روی آن‌ها خاک می‌ریختند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر