اگر کمی، فقط کمی می‌‌فهمیدیم اینکه پدر یک خانواده ۳ سال گذشته را صبح رفته کارخانه، عصر خودش را از چشم زن و بچه‌اش گم و گور کرده و نصفه شب خوابیده در رختخوابش تا صبح قبل از بیدار شدن خانواده فرار کند و دوباره بدون حقوق به کارخانه برگردد یعنی چه ... اگر ذره‌ای فقط ذره‌ای شرف داشتیم که بگوییم حتا در بردگی تاریخی نیز غذا و جای خواب را کارفرما تهیه می کرد و اینقدر هار نبود، اگر ثانیه‌ای صداقت داشتیم تا به دستاورد‌های واقعی خاتمی برای طبقات محروم اعتراف کنیم ... کارگرانی که پانزده سال پیش گرسنه بودند اکنون دارند جان می‌‌دهند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر