چند سانتی متر دیوار برای انقلاب، چند کامنت برای اصلاحات / امیرمحسن محمدی

فیسبوک برای ایرانی‌‌ها بایت کشی‌ می‌‌کند، عمل واقعی‌ ما از دست رفته و تن به یک دموکراسی زرد مجازی داده ایم، بالاترین هستیم که ناخودآگاه لینکی‌ را به اشتراک می‌‌گذاریم و استتوسی می‌‌نویسیم که بیشتر لایک و کامنت بگیرد، ما اسیر سلیقه زرد مخاطبین نا آگاه شدیم، رسانه‌ها هستند که سلیقه را در مخاطب بوجود می‌‌آورند اما در اینجا به علت عدم استقلال عمل روزنامه نگاران ما، این سلیقه به دست شور حسینی‌ عامه پسند داده شده است. ما فراموش کرده ایم رسانه‌ها می‌‌توانند جلوی سلیقه عمومی‌ در جهت پایبندی به اصول حرفه‌ای مقاومت کنند، همان دموکراسی بورژوا پارلمانتاریستی هم برای ما خوابی بیش نیست، ما رکن پنجم این داستان را نداریم، ما روزنامه نگاری مستقل نداریم.

لطفا مرا لایک نکنید، فیسبوک روزنامه نگاران سرشناس غیر ایرانی‌ را که می‌‌بینم خجالت می کشم، دوستانی که پروفایل‌های دوم و سوم برای خودشان درست کرده اند چه انگیزه‌ای دارند؟ چه معنی‌ دارد که دست چندم‌ترین ژورنالیست‌های ایرانی‌ برای خودشان فن پیج باز می‌‌کنند و سرشناس‌ترین ژورنالیست‌های جهان توئیتر را هم به زور بر می‌‌تابند؟ حالا بگذریم که داشتن صفحه ی فیسبوک بسیار نرمال تر از باز کردن پنج آی دی با ده‌ها هزار دوست است، آیا ما مهمان نوازیم؟ ما عاشق شهرتیم، ما برای کاسبی به فیسبوک می‌‌آیم، ما سوژه پردازی نمی‌‌کنیم ما خود سوژه هستیم.

فیسبوک را اشتباه گرفته ایم، هیچ ملتی به اندازه ی ما دوست فیسبوکی ندارد و اینقدر تنها نمانده است، معنی‌ بلاک، ریپورت، آنفرند و غیره برای ما متفاوت است، ما فکر می‌‌کنیم در مورد هرچیز باید نظر تخصصی بدهیم، با نظر هرکس مخالفیم کیبورد را توی حلقش فرو کنیم، با نظر هرکس موافقیم باید قربان صدقه ی جد و آبادش برویم، ما آدم‌ها را لایک می‌‌کنیم نه لینک‌ها را، تمام نگرانی‌ ما این است که تماسمان در فضای علنی فیسبوک به صفر برسد، می‌‌ترسیم ببینند بقیه و پشت صحنه با هم لاس می‌‌زنیم، فکر می‌‌کنیم اگر کسی‌ ما را آنفرند کرد انتهای دیکتاتور‌های جهان است، اگر بلاک کرد ما را ترور کرده است، اگر کامنتمان را دیر لایک کرد یا پاسخ نداد با دشمنمان در حال مذاکرات طوفنده و سازنده است، ما فیسبوک را با جلسه ی رهبری انقلاب یا هیأت دولت اشتباه گرفته ایم، ما فضای خصوصی و فیسبوک شخصی‌ آدم‌ها را به رسمیت نمی‌‌شناسیم، ما گند زده ایم.

 ما "همه فنّ حریف" هستیم، و یکی‌ در میان فریلنس ژورنالیست، به جای تولید روی دیوار خودمان تمام وقتمان را در هوم پیج می‌‌گذرانیم، اگر عادت‌های فیسبوکی خاص ایرانیان فیلم شود خنده زار عالم خواهیم شد، بهانه‌ای برای برای راسیسم علیه خودمان ... ما چه ملتی هستیم؟