صبح امروز، امیرمحسن محمدی: پس از اهدای جایزه اسکار به اصغر فرهادی سیل موج شادی و تحسین ما بین ایرانیان براه افتاد و بسیاری حتا عکس‌های نمایه فیس بوکشان هنوز “اصغر فرهادی” است. موجی از جنس جذابیت‌های اروتیک هالیوود، که موجب شده بسیاری که حتا الفبای سینما و تاریخچه جایزه زرد اسکار را هم نمی‌‌دانستند به جنون جمعی وا داشته شوند؛ هر آینه مانده اصغر فرهادی را به رهبر معنوی خود تبدیل کنند غافل از این که تاریخ سینمای ایران فیلم‌سازان بسیار بزرگی را با خود دارد که در گیرودار سیاسی شدن هنر و سینما و تئاتر به تاریک خانه فراموشی سپرده شده‌اند.
یکی از این فیلم سازان برجسته تاریخ سینمای ایران “احمد فاروقی قاجار” است که متاسفانه در جستجوی اینترنتی هیچ سرفصل و مطلب مجزایی به فارسی در باره ی فاروقی وجود ندارد، تنها در خاطرات بعضی از بزرگان سینما به او اشاره شده است و این نشانه اوج ناشناختگی و مهجور ماندن این فیلمساز بزرگ ایرانی است.
احمد فاروقی قاجار اولین ایرانی است که جایزه جشنواره ی کن را در سال ۱۹۶۴ از طرف شورای عالی تکنیک این جشنواره برای فیلم مستند- داستانی “طلوع جدی”دریافت می‌کند واز همین روی به جرات میتوان او را “معمار سینمای مستند ایران” نامید.
فاروقی فیلم “طلوع جدی” را در ۲۵ سالگی می‌‌سازد. این فیلم درباره مسائل اجتماعی شهر اصفهان است و بخشی از آن در مسیر قایم باشک بازی‌های دختر و پسری نوجوان در بناهای معماری اصفهان اتفاق می‌‌افتد.
این فیلم در همان سال جنجال شدیدی در مطبوعات ایران می‌‌آفریند، تا جایی که در سال ۱۳۴۱ مجله فیلم و هنر مقاله‌ای اعتراضی زیر عنوان: “آقای فاروقی بهتر است شما گورتان را گم کنید” در مورد او منتشر می‌کند.
او در سال ۱۳۴۳ در مصاحبه‌ای که با خبرنگار مجله ی روشنفکر انجام می‌‌دهد، در پاسخ به سوالی که در مورد راه حل بهبود فیلم سازی در ایران از او پرسیده شد گفته بود: “باید سه چهارم فیلمساز‌های تجاری را ریخت دور … نه، نه، کلیه ی فیلمساز‌های فعلی بروند گورشان را گم کنند، بروند یخچال دست دوم بخرند و پسته بفروشند، پسته بفروشند، شر خودشان را از سر سینمای فارسی کم کنند تا جوانانی که حرفی برای گفتن دارند جای آنها را بگیرند.
احمد فاروقی قاجار در سال ۱۹۳۸ در پاریس متولد شده و تحصیلاتش را در رشته ی سینما در اروپا و آمریکا به اتمام می‌‌رساند، از دیگر آثار او میتوان به تهران امروز ۱۳۴۱، طلوع جدی ۱۳۴۲ ، افق ۱۳۴۳، دنیاى دیگر ۱۳۴۵ ، بحران در یونان ۱۳۴۶، بحران چکسلواکى ۱۳۴۷ ، سپتامبر سیاه ۱۳۴۷، هنر اسلامى ۱۳۴۸، پیدایش بنگلادش ۱۳۵۰ و بسیاری دیگر اشاره کرد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر